Esperansa/La Espero

Hosi: Doutór L. L. Zamenhof

Sentimentu foun ida mai ona iha mundu laran,
Iha mundu tomak mosu hakilar maka’as;
Ho liras sira-ne’ebé anin-hirin nian
Agora husik nia semo hosi fatin ba fatin.

La’ós ba surik ne’ebé hamrook raan
Nia dada família ema-moris nian:
Ba mundu ho funu rohan-laek
Nia promete moris-dame lulik ida.

Iha sinál lulik esperansa nia okos
Soldadu dame sira halibur malu,
No buras lailais hahalok ida-ne’e
Liuhosi espera-na’in sira-nia knaar.

Didin sira hamriik metin tinan rihun ba rihun
Iha povu be nakfahe-namkari sira-nia leet;
Maibé buat-hanetik toos sira-ne’e sei naksobu,
Ho domin lulik, sira sei nakbaku rahun.

Iha baze dalen neutru ida nia leten,
Ho komprende malu entre maluk,
Povu sira sei ho lian-ida de’it
Harii família lubun boot ida.

Ita-nia kolega lubun be badinas
Sei hamutuk nafatin iha knaar dame nian,
To’o ema-moris nia mehi furak ne’e
Sai realidade ba bensa rohan-laek.

Tradusaun ba tetun/tetumigis: Yohanes Manhitu
===================

La Espero

De: Doktoro L. L. Zamenhof

En la mondon venis nova sento,
tra la mondo iras forta voko;
per flugiloj de facila vento
nun de loko flugu ĝi al loko.

Ne al glavo sangon soifanta
ĝi la homan tiras familion:
al la mond' eterne militanta
ĝi promesas sanktan harmonion.

Sub la sankta signo de l' espero
kolektiĝas pacaj batalantoj,
kaj rapide kreskas la afero
per laboro de la esperantoj.

Forte staras muroj de miljaroj
inter la popoloj dividitaj;
sed dissaltos la obstinaj baroj,
per la sankta amo disbatitaj.

Sur neŭtrala lingva fundamento,
komprenante unu la alian,
la popoloj faros en konsento
unu grandan rondon familian.

Nia diligenta kolegaro
en laboro paca ne laciĝos,
ĝis la bela sonĝo de l' homaro
por eterna ben' efektiviĝos.