Vane (Sia-sia)

De Chairil Anwar

Tiun ĉi lastan fojon vi venis
alporti al mi florojn en bukedo
ruĝajn rozojn kaj blankajn jasmenojn
sangon kaj purecon.
Vi ilin disĵetis autaŭ mi

kun certiga rigardo: je estas por vi
Poste ni ambaŭ estiĝis pensemaj.
Ni demandis unu la alian: kio estas ĉi tio?
Amo? Nek vi nek mi komprenis.

Kune unu tagon sen alproksimiĝis unu la alian.

Ho! Mia, koro, kiu ne volis doni.
Vi al inferno, ŝirata de la soleco.

Februaro, 1943a

Esperantigis Yohanes Manhitu,

la 30-an de Aŭgusto, 2007a

===<>===

Sia-sia

Penghabisan kali itu kau datang

Membawa kembang berkarang

Mawar merah dan melati putih

Darah dan suciKau tebarkan padaku

Serta pandang yang memastikan: untukmu.

Lalu kita sama termanguSaling bertanya: apakah ini?

Cinta? Kita berdua tak mengerti

Sehari kita bersama. Tak hampir menghampiri

Ah! Hatiku yang tak mau memberi

Mampus kau dikoyak-koyak sepi.

(Februari 1943)

========================

Chairil Anwar, naskiĝis en Medan, Norda Sumatra, la 26an Julio, 1922a kaj fospasis en Ĝajarta, la 28an de Aprilo, 1949a. Kune kun Asrul Sani kaj Rivai Apin, ili estas konsiderata kiel pioniroj de la generacio 45 de poezio. En 1946 Charil kreis medion nomita Gelanggang Seniman Merdeka Medio de la Artistoj Sendependaj). Antologioj eldotitaj: Kerikil Tajam dan Yang Terhempas (Akraj kaj diĵetaj Gruzoj, 1949) kaj Yang Terputus (La Spasma), Deru Campur Debu (Sono Miskiĝas kun Polvo, 1949), Tiga Menguak Takdir (Tri Malkaŝas Sorton, 1950, kune kun Asrul Sani kaj Rivai Apin), Aku Ini Binatang Jalang (Mi Estas Sovaĝa Besto, 1986), Derai-Derai Cemara (Sonoj de Casuarino, 1998). Lia tradukaj verkoj estas Pulanglah Dia Si Anak Hilang (La Reveno de la Perdiĝa Knabo, 1948, de Andre Gide), Kena Gempur (Esti Atakita, 1951, John Steinbeck).