Antaŭ ol la Maro Renkontas la Ĉielon (Sebelum Laut Bertemu Langit); de/oleh: Eka Budianta

Bildo/gambar: www.vecteezy.com

de Eka Budianta*

Unu kelonio reiras al la maro

post kiam ĝi metis ovojn sur la marbordo.

Ĉi-nokte mi enterigas la granojn

de mia poemo sur la bordo de via koro

baldaŭ mi reiros al la maro.

Mia poemo – la ovoj de tiu kelonio –

eble baldaŭ elkoviĝos 

kaj estiĝos bravaj kelonidoj,

naĝontaj ĝis mil mejloj da distanco.

Eblas ke ili mortos,

rompiĝitaj, aŭ nur piedpremitaj.

Supoze, ke unu ovo de kelonio

elkoviĝas sur la bordo de via koro,

mia kelonido ankaŭ reiros al la maro

kiel poeto reironta al la fonto de la suno

tra vilaĝoj kaj urboj, tra montoj kaj arbaroj, 

kiuj lian aĝon konsumas.

Se la ondoj min rebonvenigas,

mi nomos vin marbordo amata

kie mi plantis tiujn ĉi vortojn,

kiuj pasintece min naskis,

en la antaŭaj generacioj.

Estas prave, ke iam tiu kelonio

neniam revenos al la marbordo

ĉar ĝi ne povos daŭrigi meti ovojn.

Ĝi nur povos naĝi kaj plonĝi

en la maron por renkonti la ĉielon

je la horizonto eterna.

Esperantigis Yohanes Manhitu

Yogyakarta, la 31an de aŭgusto 2007

---------------------------------------

Sebelum Laut Bertemu Langit

Oleh: Eka Budianta

Seekor penyu pulang ke laut
Setelah meletakkan telurnya di pantai
Malam ini kubenamkan butir-butir
Puisiku di pantai hatimu
Sebentar lagi aku akan balik ke laut.

Puisiku - telur-telur penyu itu-
mungkin bakal menetas
menjadi tukik-tukik perkasa
yang berenang beribu mil jauhnya
Mungkin juga mati
Pecah, terinjak begitu saja

Misalnya sebutir telur penyu
menetas di pantai hatimu
tukik kecilku juga kembali ke laut
Seperti penyair mudik ke sumber matahari
melalui desa dan kota, gunung dan hutan
yang menghabiskan usianya

Kalau ombak menyambutku kembali
Akan kusebut namamu pantai kasih
Tempat kutanamkan kata-kata
yang dulu melahirkan aku
bergenerasi yang lalu

Betul, suatu hari penyu itu
tak pernah datang lagi ke pantai
sebab ia tak bisa lagi bertelur
Ia hanya berenang dan menyelam
menuju laut bertemu langit
di cakrawala abadi

Jakarta, 2003

---------------

*) Eka Budianta (plena nomo: Christophorus Apolinaris Eka Budianta Martoredjo, naskiĝis en Ngimbang, Orienta Javo, Indonezio, en 1956) estas konata indonezia poeto kaj verkisto. Legu pli pri li ĉe Wikipedia en la indonezia aŭ la angla.

Vane (Sia-sia)

De Chairil Anwar

Tiun ĉi lastan fojon vi venis
alporti al mi florojn en bukedo
ruĝajn rozojn kaj blankajn jasmenojn
sangon kaj purecon.
Vi ilin disĵetis autaŭ mi

kun certiga rigardo: je estas por vi
Poste ni ambaŭ estiĝis pensemaj.
Ni demandis unu la alian: kio estas ĉi tio?
Amo? Nek vi nek mi komprenis.

Kune unu tagon sen alproksimiĝis unu la alian.

Ho! Mia, koro, kiu ne volis doni.
Vi al inferno, ŝirata de la soleco.

Februaro, 1943a

Esperantigis Yohanes Manhitu,

la 30-an de Aŭgusto, 2007a

===<>===

Sia-sia

Penghabisan kali itu kau datang

Membawa kembang berkarang

Mawar merah dan melati putih

Darah dan suciKau tebarkan padaku

Serta pandang yang memastikan: untukmu.

Lalu kita sama termanguSaling bertanya: apakah ini?

Cinta? Kita berdua tak mengerti

Sehari kita bersama. Tak hampir menghampiri

Ah! Hatiku yang tak mau memberi

Mampus kau dikoyak-koyak sepi.

(Februari 1943)

========================

Chairil Anwar, naskiĝis en Medan, Norda Sumatra, la 26an Julio, 1922a kaj fospasis en Ĝajarta, la 28an de Aprilo, 1949a. Kune kun Asrul Sani kaj Rivai Apin, ili estas konsiderata kiel pioniroj de la generacio 45 de poezio. En 1946 Charil kreis medion nomita Gelanggang Seniman Merdeka Medio de la Artistoj Sendependaj). Antologioj eldotitaj: Kerikil Tajam dan Yang Terhempas (Akraj kaj diĵetaj Gruzoj, 1949) kaj Yang Terputus (La Spasma), Deru Campur Debu (Sono Miskiĝas kun Polvo, 1949), Tiga Menguak Takdir (Tri Malkaŝas Sorton, 1950, kune kun Asrul Sani kaj Rivai Apin), Aku Ini Binatang Jalang (Mi Estas Sovaĝa Besto, 1986), Derai-Derai Cemara (Sonoj de Casuarino, 1998). Lia tradukaj verkoj estas Pulanglah Dia Si Anak Hilang (La Reveno de la Perdiĝa Knabo, 1948, de Andre Gide), Kena Gempur (Esti Atakita, 1951, John Steinbeck).

Sisa-Sisa Kenangan

Oleh: Yohanes Manhitu

Di sana, di hamparan rumput hijau,
aku terpana menatap bangunan –
saksi bisu derap langkah manusia
yang konon makan dan tidur saja.

Di Laran, selepas hujan mengguyur
pada suatu sore dalam tanda tanya
kucari dan akhirnya menemukan
kesahajaan yang sarat daya pikat.

Tak satu pun prasasti Batu Rosetta
yang kisahkan dirinya dan para loro.
Namun semuanya telah terpatri kuat
Dalam catatan rapi pemburu kisah.

Pugeran Timur-Jogja, 2 Maret 2008

Bayang-Bayangmu Semata

Oleh: Yohanes Manhitu

Masih tampak bayang-bayangmu
yang makin nakal menyelimutiku
dalam langkah-langkah kecilku
menapaki jalan-jalan tanpamu.

Waktu, waktulah yang penuh daya
menuntunku ke arah titik di sana,
ke tujuan yang kutahu tak maya.
Dan aku tak tahu kini kau di mana.

Aku ini bukanlah seorang pembunuh.
Maka tak tega kubakar dengan suluh
tubuh bayang-bayangmu dalam gelap.
Tak ingin yang tak bertubuh kutangkap.


Pugeran Timur-Jogja, 2 Maret 2008